دكتر راتب:
در اصطلاح امروزی و نوین، عبارتی با عنوان همیاری اجتماعی وجود دارد و اصطلاح مقابل آن در این دین بزرگ؛ صله‌ی رحم است.

رحم، شامل خویشاوندان به صورت مطلق است. برخی آن را با خویشاوندی پدر یا مادر مشخص کرده‌اند. من می‌گویم خویشاوندان به صورت مطلق. اگر با این خویشاوند ارتباط برقرار سازید؛ محبت در قلب او پرورش می‌یابد. همواره تجمع‌ها، توانایی‌ها را تعیین می‌کنند. وقتی من با تمام خویشاوندانم ارتباط برقرار کنم؛ رابطه‌ی مهر و محبت و تعاون و همکاری ایجاد می‌شود. یعنی قوی به ضعیف و ثروتمند به فقیر کمک می‌کند.
دکتر عمر عبدالکافی:
امروزه صله‌ی رحم را با عنوان تکافل و همیاری اجتماعی می‌شناسند.
یعنی آیا رسیدگی به ظاهر کافیست یا از نیتی صادقانه سرچشمه می‌گیرد؟
دکتر راتب:
همان‌طور که کمی پیشتر فرمودید، این فضیلت با گذاشتن کارت دید و بازدید بر روی در مسخ شده است. شخص در عید به دیدن بستگانش می‌رود و اگر آن‌ها در منزل نباشند؛ خوشحال شده و کارتی برایشان می‌گذارد. او این گونه وظیفه‌اش را انجام داده است، اما هدف این صله و ارتباط را محقق ننموده است. صله‌ی رحم، برقراری ارتباط است.

صله‌ی رحم، محبت و عاطفه‌ی دو جانبه است، مهر و محبت و همکاری است. ما قوی و ضعیف داریم، با این ارتباط، قوی به ضعیف کمک می‌کند، عالم و غیر عالم داریم، عالم برادرش را قانع می‌کند که به فرزندانش آموزش ‌دهد تا به درجه‌ی والایی از علم برسند. ما فقیر و ثروتمند و قوی و ضعیف داریم. این تفاوت طبقاتی در جامعه با وجود چنین ارتباطی وجود دارد. این ارتباط، فاصله‌ها را کوچک‌تر و تنگ‌تر می‌کند.